دکه آکو

هوا سرده , سوز میاد , چهارشنبه شبِ و من تنهام !

از اتوبوس پیاده میشم , نگام کشیده میشه به اون سمت خیابون

پنج تا ادم خسته و یه تاکسی خطی 

ته دلم خالی میشه , لعنتی چرا امشب انقدر خلوتِ

میترسم , از این تاریکی , از تنهایی ایستادن, از شخصی سوار شدن , از بوق زدن ها میترسم

میرسم بهشون , راننده داره مسافر ها رو تخمین میزنه

_ تو یه سرویس جا نمیشید میرم بر میگردم

گوشیم زنگ میخوره , بابامِ , ماشین تعمیرگاهِ , نمیخوام نگرانشون کنم 

سلام , نه! یه خورده معطل شدم , هنوز از اتوبوس پیاده نشدم , برسم ماشین هست دلتون شور نزنه , باشه , خدافظ

رفت و برگشت این سرویس کمِ کم بیست دقیقه طول میکشه , هوا تاریکِ , دارم تنها میشم , سردمه و من میترسم

یه دفعه می ایسته , اونی که داره میره سمت صندلی جلو , روش و بر میگردونه و میگه

_یه نفر جا داره , شما برید من با بعدی میام

خوشحال میشم از تهِ دل , میدونم جای تعارف نیست

+مرسی , واقعا ممنونم

میخنده با نگاش تشویقم میکنه برم سوار شم

میخندم به روی این مرد نشناخته

به روی مردی که نه سینه ستبر داره , نه صدای کلفت و نه نگاه هیز

یه مرد واقعی که من و دل خوش میکنه به مردونگی هایِ باقی مونده

پ ن ：این خاطره بر میگرده به دو سال پیش و من هر وقت به اون شب سرد فکر میکنم گرمم میشه !