۹۲-۹۵

کاش بدانید که ساینای بالفعل امروز را چقدر مدیون ان سه سالِ غیره منتظره کذایی ام

  

!به خاطرم بمان , به همین کم رنگی 

…!

کاش از این کوچه بن بست

برم راه به جایی

که در آن جوی نباشد 

گذر عمر نباشد ..

پ ن ：کاش پایان زندگی ام زده شود the end

خواب

دم صبح پتو رو تا خرتناق کشیدم بالا و به رژه رفتن صحنه های خوابم خیره شدم , مثل لذت بردنِ بعد از جنس خوب عشق کردم از اخرین لحظات شیرین تخت نرم و گرمم

از اول صبح هی با خودم زمان وقوع حادثه رو تخمین زدم و خنده قایم کردم

کی فکرش و میکرد که خوابم چپ باشه ؟

مگه نگفتن اشتباه چاپی یا چمیدونم لفظی بوده و اون خواب ظنِ که چپ ؟

اصن مگه چند روز از ۲۵ نوامبر میگذره که اینجوری تیغ میکشن به رویام ؟

خیسی خاطرات ..

نشستم , حرف ها گفتم در این باران 

خطر کردم

حضر کردم

از آن دوران گذر کردم...

+باران داستانی است ادامه دار..

برای روزهای بارانی سال هایی که گذشت !

پ ن ：عکس هم قسمتی است از حیاط باران زده مان

و گلدان های پامچال به خاک